۱- هماهنگی بهتر منابع اختصاصی: KVM بهعنوان یک سرور مجازی با منابع اختصاصی (CPU، RAM، دیسک) عمل میکند و از نظر تخصیص منابع نسبت به محیطهای ابری با لایههای مجازیسازی سطح بالا، ثبات بیشتری دارد.
۲- کنترل کامل روی سیستم عامل میهمان: دسترسی کامل به سطح دستکاری سیستم عامل، نصب و پیکربندی نرمافزارهای خاص، و اجرای سرویسهای سفارشی بدون محدودیتهای کاربری مشترک.
۳- هزینه قابل پیشبینیتر: معمولاً با پرداخت ماهیانه یا سالیانه ثابت، بدون هزینههای ناگهانی بابت افزایش ترافیک یا استفاده بیش از حد منابع (برخلاف برخی مدلهای ابری مقیاسی بر مبنای مصرف).
۴- کارایی پایدارتر برای بارهای ثابت: بارهای کاری که به ثبات و پایداری منابع نیاز دارند (مثلاً دیتابیسهای سنگین یا اپلیکیشنهای دارای پاسخدهی حساس)، عملکرد پایدارتری نسبت به محیطهای ابری با نوسان منابع دارند.
۵- کنترل دقیق امنیتی و حریم خصوصی: جداسازی کامل از سایر کاربران در سطح سختافزار و امکان پیادهسازی سیاستهای امنیتی سازمانی با کنترل دقیقتر.
۶- پشتیبانی از سیستمعاملها و پیکربندیهای خاص: مناسب برای نسخههای قدیمی یا توزیعهای خاص لینوکس/یونیکس که ممکن است در برخی پلتفرمهای ابری محدود یا پشتیبانی نشوند.
۷- مدیریت و پیکربندی آسانتر شبکه داخلی: امکانات بهتر برای تنظیمات شبکه مجازی و اتصال به زیرساختهای داخلی یا VPNهای اختصاصی بدون محدودیتهای پلتفرمی ابری.